ඇදෙන රිය
මුදු මඳ නළ දිව විත්
සිපගත් මාව
අහසට හොරෙන් වැටෙනා
වැහි බිඳු රෑන
නිදිබර මාව නිදි කෙරුවට
නැත අරුම...
නින්දක් නැතිව
පෑ තිස් ගාණක් ආවා
ගණඳුරු රැයේ
අඳුරට මං පෙම් කෙරුවා
කල්යල් බලා මහ වැස්සක්
ඇද වැටුණා
නිදිබර නෙත් පියවෙන වග
මට දැනුණා...
සුන්දර වන මලින් සුවඳ වු
සුළඟ හමයි
මීඳුම බැදුණු වීදුරු සිප
වැස්ස හැලෙයි
ඉඳහිට ගසන අකුණත්
විටෙකදි සොඳුරුයි
කතරට යන නමුත්
වැස්සට හිත ලෝබයි...
No comments:
Post a Comment