කලුවර රූ

ඈත පෑල දිග අහසින්
හීනියට වෑස්සන කලුවර
සඳුට එන්න අමතක වුණු
හවසක් තිබුණා... 

වෙලාවට ගියත් හිරු බැස
තරුත් නෑවිදින් කර ඇරි
ගං දිය මත සෙවනැළි නැති
ගොම්මන ලැබුවා...

යළිත් සඳු නොඑන සේ තිබු
අන්ධකාර අහසේ කලු
නේක රටාවන් අදිමින්
හිරුවම පැතුවා... 

සුඛ විහරණෙට අභිනික්මණ

කවුලුවෙන් එපිට මීදුමෙන් වැසුණු

කඳු ශිඛර සිසාරා හමනවලු සුළඟ

නොපෙනෙන්න මට, නොදැනෙන්න මට... 

හැරදාපු දොර දිවයාවි දුර

දිස්නෙ දෙන බිම පෙනෙනවා මට

ආරාධනා කරන සුඛ විහරණෙට... 

විටින් විට එන විත් හැපී යන

සීතලක් නොදැනෙනා නොපෙනෙනා නළ

කෑගසන හඬ ඇසේ ඉඳහිට... 

සුවඳ හමනා වයින් බින්දුව 

රසැති සුසුමුදු කේක් තට්ටුව 

සැලෙන දොර තිර තුළින් පෙනෙනවා මට...

තනිය රජයන පාලු නිම්නයෙ

ශබ්ද නොනගන නිස්කලංකය 

කවුලු දොරගින් එබේ හෙමිහිට...

පාලු කපනා සිනා මදහස 

සාලෙ මැද්දෙන් ඇසුණ මොහොතක 

නැගිට ගොස් මා වසා දැමුවෙමි ඔහේ සැලෙනා ජනෙල් තිර පට...